Inspelen op emoties
Het opwekken van angst, hoop, frustratie, woede of medeleven heeft zijn nut al meermaals bewezen bij de verspreiding van propaganda. Makers gebruiken deze strategie om de kritische geest van de ontvanger te onderdrukken. Als je boos bent of afkeer voelt, zal je minder geneigd zijn om rustig na te denken over de boodschap vooraleer je je er een mening over vormt.
Aanvallen van tegenstanders
Mensen voelen zich aangetrokken tot conflict. Door tegenstanders in een slecht daglicht te stellen, kunnen propagandisten controverse creëren en de aandacht trekken van hun publiek. Op die manier proberen ze een wij-zij-strijd te ontketenen en het publiek aan hun kant te krijgen. Daarbij kan de vijand zowel één enkel individu zijn als een hele bevolkingsgroep.
Vereenvoudigen van informatie
Propaganda kan bestaan uit feiten, halve waarheden of regelrechte leugens. Maar er is doorgaans één gemeenschappelijke deler: zowel juiste als onjuiste informatie wordt heel eenvoudig voorgesteld. Bondige slogans en simpele boodschappen zijn niet alleen makkelijk te herhalen, ze staan ook het kritisch denken van het publiek in de weg. Mensen kunnen een eenzijdig, ongenuanceerd verhaal goed verteren.
Afstemmen op een bepaalde doelgroep
Als een boodschap jou persoonlijk aanspreekt en betrekking heeft op je eigen leefwereld, zal je er sneller aandacht aan besteden. Daarom proberen propagandisten zich duidelijk te richten tot specifieke bevolkingsgroepen: jongeren, vrouwen, mensen met een bepaalde etniciteit … De makers van propaganda proberen door te dringen tot hun normen en waarden en hen het gevoel te geven dat ze begrepen worden.
